Dag iedereen, laat ik me even voorstellen.
Mijn naam is Toon, sinds kort ook gekend als ‘bakker Toon’. Als kind hield ik enorm veel van ‘keukentje spelen’. Niet met plastieken kastrollen, maar wel met echte kookpannen. Zo kookte ik op mijn 10de al eigenhandig een volledige maaltijd terwijl mama een oogje in het zeil hield. Op een zekere dag ontdekte ik ‘de oven’. Wat een fantastisch ding was dat, waarin beslag plots dubbel zo groot kon worden. Uren stond ik in de keuken te mengen, kloppen, roeren,… om weer eens een overheerlijke cake of biscuit te bereiden. Op mijn 13de levensjaar wist ik het zeker : ‘Ik wil bakker worden!’
Samen met mijn ouders bezocht ik de opendeurdag van Ter Groene Poorte in Brugge, de grootste voedingsschool van Vlaanderen. Wat die leerlingen – met hun witte schorten en lange mutsen – in elkaar konden knutselen, dat wilde ik ook kunnen. Ik schreef me in op de school en het internaat en trok als jonge knaap elke zondag met mijn valies naar Brugge om mijn droom te kunnen waarmaken. De opleiding was hard werk, maar ik heb er veel plezier beleefd en vele goede vrienden gemaakt waarmee ik mijn passie kan delen.
Na het behalen van mijn diploma ging mijn loopbaan als jonge bakker verder bij Mario. Mario gaf me de kans om mijn kennen en kunnen maximaal te benutten, waarvoor ik hem nog steeds dankbaar ben. Voor mij was het een plezier om elke avond naar mijn werk te gaan en ervoor te zorgen dat er ’s morgens vers brood en koeken in de rekken lagen.
Mijn eigen bakkerij
“Toch kriebelde er iets. Goesting naar meer.”
Dichtbij vonden we op een mooie locatie een bakkerij die over te nemen stond. Vanaf begin augustus zijn we dan hard aan het werk gegaan om de bakkerij en de winkel een opknapbeurt te geven. Samen met steun van vrienden, familie en uitstekende werkmannen staken we de handen uit de mouwen, om alles klaar te krijgen tegen de nieuwe opening op 12 september 2016.
De aanloop naar mijn droom was reeds tof en nu ben ik er nog meer van overtuigd. Alle uren die ik reeds in de bakkerij heb gespendeerd waren met volle goesting en het eerste brood dat verkocht werd in de automaat deed ontzettend deugd. Ik ben nog jong, maar ook kritisch en boordevol goesting. Veel goesting.
Kom me gerust ’s morgens eens opzoeken in de bakkerij. Je vindt me wellicht knedend achter mijn werktafel of nog even verwonderd starend naar het raampje van ‘de oven’, waarin de broden plots zo groot worden…
Aan mijn mama: “Vanaf nu heb ik mijn eigen keuken. Bedankt dat ik de jouwe zoveel jaren mocht gebruiken.
Liefs, bakker Toon.“